Wyrok SN z dnia 13 lutego 2024 r., sygn. I PSKP 11/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Robert Stefanicki (przewodniczący)
‎SSN Jarosław Sobutka
‎SSN Renata Żywicka (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa Z. J.
‎przeciwko P. Spółce Akcyjne w W.
‎o przywrócenie do pracy,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń
‎Społecznych w dniu 13 lutego 2024 r.,
‎skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy
‎i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach
‎z dnia 21 czerwca 2022 r., sygn. akt XI Pa 82/22,

oddala skargę kasacyjną.

Jarosław Sobutka Robert Stefanicki Renata Żywicka

[SOP]

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 21 czerwca 2022 roku Sąd Okręgowy w Katowicach w sprawie, sygn. akt XI Pa 82/22 z powództwa Z.J. przeciwko P. S.A. w W. o przywrócenie do pracy na skutek apelacji powoda i pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w Bytomiu z 25 lutego 2022 r., V P 89/21 zmienił zaskarżony wyrok w pkt 1, 2 i 6 w ten sposób, że przywrócił powoda do pracy u pozwanego na poprzednich warunkach pracy i płacy; zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4610,83 zł tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy; oddalił apelację pozwanego; zmienił zaskarżony wyrok w pkt 5 w ten sposób, że zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania i zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 240 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Rejonowy zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 13.832,49 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 1 grudnia 2021 r.; oddalił powództwo w pozostałym zakresie; ustalił opłatę od pozwu na kwotę 750 zł; nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Bytomiu kwotę 750 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych; zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego; wyrokowi w punkcie 1 nadał rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 4.610,83 zł.

Sąd Rejonowy ustalił, że powód był zatrudniony u pozwanego P. S.A. w W. na podstawie umowy o pracę z 27 maja 1997 r. na początku na czas określony, a następnie na czas nieokreślony, w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku funkcjonariusza Straży Ochrony. Wysokość wynagrodzenia powoda liczonego jako ekwiwalent za urlop w ostatnim roku zatrudnienia powoda, tj. w 2021 r., w okresie od dnia 1 września do 30 listopada 2021 r., wynosiła 4.610.83 zł miesięcznie. Przeciwko powodowi toczyło się postępowanie karne przed Sądem Rejonowym w Tarnowskich Górach w sprawie o sygn. akt II K 866/19, o czyn z art. 222 § 1 k.k., art. 224 § 2 k.k. i art. 226 § 1 k.k. W postępowaniu tym powód został oskarżony o to, że w dniu 12 lipca 2019 r. w K. w okolicy komisariatu Policji będąc pod wpływem alkoholu i stosując przemoc w postaci szarpania naruszył nietykalność cielesną funkcjonariuszy Policji podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych, celem zmuszenia funkcjonariuszy publicznych do zaniechania prawnej czynności służbowej oraz znieważył ich używając słów powszechnie uznanych za obelżywe. W postępowaniu powód przyznał się do zarzuconego mu czynu. Postępowanie zakończyło się prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach z dnia 27 maja 2021 r., o sygn. akt II K 866/19, którym warunkowo umorzono przeciwko powodowi postępowanie karne na mocy art. 66 § 1 i 2 k.k. oraz art. 67 § 1 k.k. na okres próbny 2 lat oraz orzeczono wobec powoda na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 500 zł na mocy art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 43a § 1 k.k. Tym samym wyrokiem Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach uznał za winnego i skazał syna powoda M.J. o czyn z art. 222 § 1 k.k. i art. 224 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. oraz o czyn z art. 62 ust. 3 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii na karę łączną 8 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 30 godzin miesięcznie na mocy art. 85 § 1 k.k. i at. 86 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. W skierowanym do pozwanego piśmie Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach z 23 czerwca 2021 r. w sprawie pod sygn. akt II K 866/19, Sąd ten określił powoda Z.J. omyłkowo jako skazanego.