Postanowienie SN z dnia 29 lutego 2024 r., sygn. I CSK 1018/23

29 lutego 2024 r.

Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

SSN Monika Koba

na posiedzeniu niejawnym 29 lutego 2024 r. w Warszawie
‎w sprawie z powództwa M. W.
‎przeciwko Bank w W.
‎o ustalenie i zapłatę,
‎na skutek skargi kasacyjnej Bank w W.
‎od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie
‎z 5 października 2022 r., I ACa 122/22,

1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 27 października 2021 r. Sąd Okręgowy w Warszawie ustalił, że stosunek zobowiązaniowy wynikający z umowy o kredyt hipoteczny z 16 lipca 2007 r., podpisanej 23 lipca 2007 r., zawartej pomiędzy Bank spółką akcyjną Oddział w Polsce z siedzibą w W. (aktualnie: Bank w W. prowadzący w Polsce działalność za pośrednictwem oddziału: Bank spółka akcyjna Oddział w Polsce z siedzibą w W. ) a powódką M. W. - nie istnieje oraz zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 66 813,80 zł, zastrzegając, że spełnienie świadczenia powinno nastąpić za jednoczesnym zaoferowaniem przez powódkę pozwanemu kwoty 110 000 zł albo zabezpieczeniem roszczenia pozwanego o zapłatę tej kwoty, a w pozostałym zakresie powództwo oddalił i orzekł o kosztach procesu.

Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z 5 października 2022 r. - orzekając na skutek apelacji obu stron - oddalił obie apelacje i orzekł o kosztach postępowania apelacyjnego.

Orzeczenie to zostało zaskarżone skargą kasacyjną przez pozwanego w części oddalającej jego apelację i rozstrzygającej o kosztach postępowania apelacyjnego. Skarżący we wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania powołał się na przesłanki z art. 398⁹ § 1 pkt 1 i 2 k.p.c.

Zdaniem skarżącego w sprawie występują istotne zagadnienia prawne związane z wykładnią art. 385¹ § 1 zd. 2 k.c. w zw. z art. 4 ust. 2 Dyrektywy 93/13 z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (dalej: „Dyrektywa”) oraz art. 385² § 2 k.c. w zw. z motywem 21 tej Dyrektywy, sprowadzające się do odpowiedzi na pytanie:

1.„Czy w przypadku uznania w wyniku kontroli incydentalnej obecnych w umowie o kredyt indeksowany klauzul spreadowych nieokreślających głównego przedmiotu umowy, za niedozwolone (nieuczciwe) warunki umowne, prawidłowym jest uznanie umowy za nieważną w całości, skoro klauzule ryzyka walutowego określające – zgodnie z jednolitym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ( dalej: „TSUE”) – główny przedmiot tej umowy, nie stanowią niedozwolonych (nieuczciwych) warunków umownych?”