Niepodleganie opodatkowaniu podatkiem VAT dostawy Nieruchomości.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 lutego 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 15 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT dostawy Nieruchomości (działki nr 1) oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 19 kwietnia 2024 r. (wpływ 25 kwietnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca nabył na podstawie umowy z dnia 8 stycznia 2010 r., sporządzonej w formie aktu notarialnego przez notariusza …, nieruchomość położoną w …, powiat …, województwo …, o numerze 1, o pow. 1,3752 ha (dalej: Nieruchomość). Nieruchomość ta została nabyta do majątku osobistego Wnioskodawcy i nie była nabyta w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Wnioskodawca postanowił w roku 2021 r. rozpocząć inwestycję na Nieruchomości w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej (rozliczana w dokumentacji rachunkowej jako inwestycja w obcym środku trwałym). Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę ograniczyły się do przygotowania dokumentacji projektowej i uzyskania pozwolenia na budowę, które na chwilę obecną jest nieprawomocne. Wnioskodawca nie rozpoczął prac budowlanych na Nieruchomości.

W styczniu 2024 r. Wnioskodawca uznał, że nie jest w stanie sfinansować tej inwestycji, stąd w tym miesiącu postanowił wyksięgować wszystkie koszty związane z tą inwestycją oraz zaniechać tej inwestycji w obcym środku trwałym.

Do chwili obecnej, od dnia zakupu Nieruchomości, Wnioskodawca nie wprowadził Nieruchomości do majątku prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa oraz nie rozliczał jakichkolwiek wydatków związanych z utrzymaniem tej Nieruchomości jako koszt uzyskania przychodu w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca nie zajmuje się obrotem nieruchomościami, a od 18 lat nie sprzedawał nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan:

Pan prowadzi działalność gospodarczą firmę pod nazwą: „(…)”, w której przeważającą działalnością jest sprzedaż hurtowa wyrobów tekstylnych. Wnioskodawca od 20 marca 2006 r. jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą od 01 lutego 2000 roku w formie jednoosobowej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w której przeważającą działalnością jest sprzedaż hurtowa wyrobów tekstylnych.

Na przedmiotowej nieruchomości w chwili zakupu działki nie było żadnych zabudowań.

Działka została nabyta do celów rekreacyjnych i ewentualnie do wybudowania na niej domku letniskowego, z którego korzystałaby rodzina podatnika.

Działka o numerze 1 składa się z gruntów ornych RV. pastwisk PsIV i PsVI oraz lasów i gruntów leśnych LsIL.

Nieruchomość będąca przedmiotem planowanej sprzedaży jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Podatnik nie składał żadnych wniosków w tym zakresie. Przeznaczenie działki według planu zagospodarowania:

I.ZL-tereny lasów i zadrzewień,

II.F4MN2- tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej,

III.F4MP-tereny domów wczasowych i pensjonatów.

Na pytanie o treści: „W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, prosimy wskazać, jaka jest dla przedmiotowej nieruchomości, którą planuje Pan sprzedać, wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w tym: (…)”, wskazał Pan: „nie dotyczy”.

Działka nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika. Wnioskodawca wraz z rodziną korzystał sporadycznie z przedmiotowej nieruchomości w celach rekreacyjnych. Działka nie była i nie jest przeznaczona na wynajem/dzierżawę ani też nie jest oddana w użytkowanie na podstawie innych umów.

Na pytanie o treści: „Jeśli oddawał lub oddaje Pan ww. nieruchomość w najem, dzierżawę lub do używania na podstawie innych umów – prosimy wskazać: (…)”, wskazał Pan: „nie dotyczy”.

Wnioskodawca nosił się zamiarem wybudowania na działce pensjonatu.

Działka o numerze 1 nigdy nie była wpisana do ewidencji środków trwałych związanych z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

Pozwolenie na budowę dotyczy wybudowania pensjonatu. W momencie oddania go do użytkowania miał zostać wprowadzony do ewidencji środków trwałych

Na pytanie o treści: „Czy od nabycia ww. nieruchomości do dnia jej planowanej sprzedaży podejmował/będzie podejmował Pan jakiekolwiek czynności wymagające zaangażowania własnych środków finansowych zmierzające do podniesienia jej wartości – jeśli tak, to należy wskazać jakie oraz kiedy i w jakim celu?”, wskazał Pan:

Na chwilę obecną ciężko jest wskazać okres/datę kiedy Wnioskodawca będzie chciał sprzedać przedmiotową nieruchomość, powyższa kwestia uzależniona jest od otrzymania w niniejszej sprawie interpretacji.

Decyzja o chęci sprzedaży nieruchomości oparta jest w głównej mierze o aspekt finansowy, po dokładnym przeliczeniu Wnioskodawca stwierdził, że nie jest w stanie dokończyć inwestycji.

W dacie sprzedaży będzie niezabudowana.

Sprzedawana nieruchomość będzie miała dostęp do drogi publicznej.

Na ten moment podatnik nie wie czy będzie zawierał umowę dzierżawy/najmu z kupującym, gdyż uzależnione jest to od po pierwsze od tego czy znajdzie się odpowiedni kupiec oraz od tego jakie koszty utrzymania działki będzie ponosić podatnik.

Aktualnie prowadzone są prace dotyczące przyłączenia do sieci wodociągowej i kanalizacyjnej.

Na razie podatnik, nie podjął żadnej decyzji o planowanej formie sprzedaży nieruchomości. Ani też nie wie czy będzie korzystał z usług pośrednika.

Jak już wcześniej było wspominane, ze wszystkimi decyzjami dotyczącymi przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca wstrzymuje się do momentu uzyskania interpretacji podatkowej.

W sytuacji gdyby doszło do sprzedaży rzeczonej nieruchomości to podatnik przeznaczyłby uzyskane środki na cele osobiste i utrzymanie rodziny, gdyż podatnik jest wdowcem, samotnie wychowującym dwoje dzieci, którym chciałby zapewnić odpowiedni utrzymanie i wykształcenie.

Wnioskodawca aktualnie nie planuje sprzedaży innych nieruchomości, jednakże w przyszłości może on podjąć taką decyzję.

Na dzień sporządzania niniejszych wyjaśnień pozwolenia na budowę nie ma, gdyż decyzją z dnia 16.02.2024 r. Wojewoda … uchylił decyzję o udzieleniu pozwolenia na budowę.

W sprawach związanych z tą nieruchomości nie było innych decyzji ani też pozwoleń.

Na pytanie o treści: „W opisie sprawy wskazał Pan, że:

W związku z powyższym, prosimy podać odrębnie do każdej sprzedanej nieruchomości:

·kiedy i w jaki sposób wszedł Pan w posiadanie tych nieruchomości?

· w jakim celu nieruchomości te zostały nabyte przez Pana?

·w jaki sposób działki były wykorzystywane przez Pana od momentu wejścia w ich posiadanie do chwili sprzedaży?

·kiedy dokonał Pan ich sprzedaży i co było przyczyną ich sprzedaży?

·ile działek zostało sprzedanych i jakich (niezabudowanych czy zabudowanych, jeśli zabudowanych to czy były to nieruchomości mieszkalne czy użytkowe)?

·czy z tytułu ich sprzedaży odprowadzał Pan podatek VAT, składał deklaracje VAT-7 oraz zgłoszenie rejestracyjne VAT-R?”,

wskazał Pan: z uwagi na znaczny okres czasu, podatnik nie pamięta w jakim trybie odbyła się sprzedaż nieruchomości, jedynym faktem jaki mój Mocodawca pamięta jest to, że przedmiotem tej transakcji była działka budowlana o powierzchni około 600 m².

Pytanie (ostatecznie postawione w uzupełnieniu wniosku)

Czy sprzedaż Nieruchomości przez Wnioskodawcę za określoną przez Strony cenę będzie rodzić zobowiązanie po stronie Wnioskodawcy z tytułu podatku od towarów i usług na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług zgodnie z art. 7 tej ustawy (z tytułu dostawy towarów)?

Pana stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych „źródłami przychodów są (...) odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 (...) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości (...) jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie (...)”

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Nieruchomość nie jest sprzedawana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, a dodatkowo, że Nieruchomość nigdy nie została wycofana z tej działalności, gdyż nigdy do tej działalności nie została wprowadzona, co determinuje wniosek, że w niniejszej sprawie nie ma zastosowania art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zważywszy na fakt, że nabycie Nieruchomości nastąpiło ok. 14 lat temu zasadnym jest wniosek, że sprzedaż Nieruchomości przez Wnioskodawcę i uzyskana cena z tej sprzedaży nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt. 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, że sprzedaż Nieruchomości realizowana przez Wnioskodawcę nie będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca nie będzie działać jako podatnik podatku od towarów i usług, a sama czynność sprzedaży nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że stanowisko Wnioskodawcy nie ulega zmianie. Sprzedaż Nieruchomości przez Wnioskodawcę i uzyskana cena z tej sprzedaży nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt. 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowymi od osób fizycznych oraz nie będzie rodzić zobowiązania po stronie Wnioskodawcy z tytułu podatku od towarów i usług na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług zgodnie z art. 7 tej ustawy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy:

„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy przywołać orzeczenie z 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, w którym TSUE wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Należy dodać, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Zatem przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

W kwestii opodatkowania VAT sprzedaży działki istotne jest zatem, czy sprzedający w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął lub podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania zbywcy nieruchomości za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo.

W związku z powyższym należy wskazać, że elementami przesądzającymi o uznaniu transakcji sprzedaży nieruchomości za prowadzenie działalności gospodarczej jest cel nabycia oraz całokształt działań jakie wnioskodawca podjął w odniesieniu do tejże nieruchomości przez cały okres jej posiadania.

Na tle przedstawionego opisu sprawy Pana wątpliwości dotyczą kwestii niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT dostawy Nieruchomości (działki nr 1).

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo.

Analiza opisanego we wniosku zdarzenia, powołanych regulacji oraz aktualnego orzecznictwa, prowadzi do wniosku, że w związku ze sprzedażą Nieruchomości (działki nr 1) należy Pana uznać za podatnika podatku od towarów i usług. Zakupioną Nieruchomość wykorzystuje Pan w sposób, któremu nie można przypisać znamion wykorzystywania majątku w celach prywatnych. Nieruchomość ta przez cały okres jej posiadania nie zaspokaja Pana potrzeb osobistych. Wprawdzie nabył Pan Nieruchomość do celów rekreacyjnych i ewentualnie do wybudowania na niej domku letniskowego, z którego korzystałaby rodzina, to jednak w roku 2021 r. postanowił Pan rozpocząć inwestycję na Nieruchomości w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Istotne jest również to, że podjął Pan czynności wymagające zaangażowania własnych środków finansowych zmierzające do podniesienia wartości Nieruchomości. Wydatki poniesione przez Pana dotyczyły przygotowania dokumentacji projektowej, opracowania kosztorysu inwestorskiego, wycinki drzew i krzewów, usług geodezyjnych, doradztwa branżowego, uzgodnienia usytuowania obiektu z siecią, przygotowania operatu szacunkowego nieruchomości, zakupu materiałów na ogrodzenie i uzyskania pozwolenia na budowę pensjonatu. W niniejszej sprawie nie bez znaczenia jest fakt, że budynek pensjonatu planował Pan wykorzystywać w działalności gospodarczej i miał on zostać wprowadzony do ewidencji środków trwałych w momencie oddania go do użytkowania. Ponadto, aktualnie prowadzone są prace dotyczące przyłączenia do sieci wodociągowej i kanalizacyjnej.

Zatem uznać należy, że świadomie podejmował Pan działania mające na celu wykorzystywanie opisanej nieruchomości w celach gospodarczych (zarobkowych), których nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Majątek ten nie będzie bowiem wykorzystywany przez Pana wyłącznie w celach prywatnych w całym okresie jego posiadania.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że aby nieruchomość stanowiła majątek prywatny, to podatnik musi w całym okresie jej posiadania wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości czy jej części, w ramach majątku osobistego.

W związku z powyższym oceniając całokształt przedstawionych okoliczności sprawy, należy stwierdzić, że nie cele osobiste – w Pana przypadku brak jest czynności charakteryzujących zarząd majątkiem osobistym – a cele gospodarcze leżą u podstaw Pana działania, wobec czego czynność zbycia Nieruchomości (działki nr 1) nie będzie stanowiła rozporządzania majątkiem osobistym.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzam, że sprzedaż przez Pana Nieruchomości (działki nr 1), zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, będzie dostawą dokonywaną przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym, Pana stanowisko uznaję za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja dotyczy wniosku wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swoją aktualność.

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).