§ 28. [Treść mapy ewidencyjnej] 1. Treść mapy ewidencyjnej stanowią następujące elementy:

1) granice: państwa, jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa, jednostek ewidencyjnych, obrębów, działek ewidencyjnych;

2) oznaczenia punktów granicznych, z wyróżnieniem punktów, których położenie określone zostało w odpowiednim trybie i z wymaganą dokładnością, a spośród nich – punktów trwale stabilizowanych w terenie;

3) kontury użytków gruntowych i ich oznaczenia;

4) kontury klas bonitacyjnych, ustalone w wyniku gleboznawczej klasyfikacji gruntów, zwane dalej „konturami klasyfikacyjnymi”, i ich oznaczenia;

5) kontury budynków i bloki budynków;

6) numery działek ewidencyjnych;

7) (uchylony);

8) dane opisowo-informacyjne, a w szczególności:

a) nazwy jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa,

b) oznaczenia jednostki ewidencyjnej i obrębu,

c) nazwy ulic, placów, uroczysk, cieków, zbiorników wodnych i innych obiektów fizjograficznych,

d) numery dróg publicznych nadane na podstawie przepisów o drogach publicznych,

e) numery porządkowe i ewidencyjne budynków,

f) literowe oznaczenia funkcji budynków odpowiadających ich klasom według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, zwanej dalej „PKOB”, wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB),

g) numery najwyższych kondygnacji budynków naziemnych albo najniższych kondygnacji budynków podziemnych,

h) numery najwyższych kondygnacji bloków budynków nadziemnych lub numery najniższych kondygnacji bloków budynków podziemnych, jeżeli takie bloki zostały wyodrębnione.

2. Treścią mapy ewidencyjnej mogą być również nazwy zespołów urbanistycznych, przysiółków i niw.

3. Mapę ewidencyjną, w zależności od stopnia zurbanizowania terenu i struktury władania gruntów, sporządza się w skalach: 1:500, 1:1000, 1:2000 lub 1:5000. Jej edycję stanowią mapy obrębowe.

4. Do opracowania mapy ewidencyjnej stosuje się odpowiednie standardy techniczne dla mapy zasadniczej, ustalone odrębnymi przepisami.

5. Przy edycji mapy, szczególnie w skali 1:2000 lub 1:5000, jej dane opisowo-informacyjne dotyczące budynków oraz numery punktów granicznych nie muszą być wykazywane.

6. Treścią mapy ewidencyjnej w postaci nieelektronicznej oprócz elementów, o których mowa w ust. 1 i 2, są:

1) oznaczenie punktów przecięcia się linii siatki kilometrowej, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy;

2) współrzędne prostokątne płaskie co najmniej dwóch skrajnych punktów, o których mowa w pkt 1;

3) opis zawierający:

a) nazwę: „Mapa ewidencyjna”,

b) skalę mapy,

c) numer arkusza ewidencyjnego,

d) nazwę województwa, powiatu i gminy,

e) nazwę jednostki ewidencyjnej i jej identyfikator,

f) nazwę obrębu ewidencyjnego i jego identyfikator lub tylko identyfikator – w przypadku gdy obręb nie ma nazwy;

4) schemat podziału obrębu ewidencyjnego na arkusze ewidencyjne.

§ 28. [Treść mapy ewidencyjnej] 1. Treść mapy ewidencyjnej stanowią następujące elementy:

1) granice: państwa, jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa, jednostek ewidencyjnych, obrębów, działek ewidencyjnych;

2) oznaczenia punktów granicznych, z wyróżnieniem punktów, których położenie określone zostało w odpowiednim trybie i z wymaganą dokładnością, a spośród nich – punktów trwale stabilizowanych w terenie;

3) kontury użytków gruntowych i ich oznaczenia;

4) kontury klas bonitacyjnych, ustalone w wyniku gleboznawczej klasyfikacji gruntów, zwane dalej „konturami klasyfikacyjnymi”, i ich oznaczenia;

5) kontury budynków i bloki budynków;

6) numery działek ewidencyjnych;

7) (uchylony);

8) dane opisowo-informacyjne, a w szczególności:

a) nazwy jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa,

b) oznaczenia jednostki ewidencyjnej i obrębu,

c) nazwy ulic, placów, uroczysk, cieków, zbiorników wodnych i innych obiektów fizjograficznych,

d) numery dróg publicznych nadane na podstawie przepisów o drogach publicznych,

e) numery porządkowe i ewidencyjne budynków,

f) literowe oznaczenia funkcji budynków odpowiadających ich klasom według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, zwanej dalej „PKOB”, wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB),

g) numery najwyższych kondygnacji budynków naziemnych albo najniższych kondygnacji budynków podziemnych,

h) numery najwyższych kondygnacji bloków budynków nadziemnych lub numery najniższych kondygnacji bloków budynków podziemnych, jeżeli takie bloki zostały wyodrębnione.

2. Treścią mapy ewidencyjnej mogą być również nazwy zespołów urbanistycznych, przysiółków i niw.

3. Mapę ewidencyjną, w zależności od stopnia zurbanizowania terenu i struktury władania gruntów, sporządza się w skalach: 1:500, 1:1000, 1:2000 lub 1:5000. Jej edycję stanowią mapy obrębowe.

4. Do opracowania mapy ewidencyjnej stosuje się odpowiednie standardy techniczne dla mapy zasadniczej, ustalone odrębnymi przepisami.

5. Przy edycji mapy, szczególnie w skali 1:2000 lub 1:5000, jej dane opisowo-informacyjne dotyczące budynków oraz numery punktów granicznych nie muszą być wykazywane.

6. Treścią mapy ewidencyjnej w postaci nieelektronicznej oprócz elementów, o których mowa w ust. 1 i 2, są:

1) oznaczenie punktów przecięcia się linii siatki kilometrowej, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy;

2) współrzędne prostokątne płaskie co najmniej dwóch skrajnych punktów, o których mowa w pkt 1;

3) opis zawierający:

a) nazwę: „Mapa ewidencyjna”,

b) skalę mapy,

c) numer arkusza ewidencyjnego,

d) nazwę województwa, powiatu i gminy,

e) nazwę jednostki ewidencyjnej i jej identyfikator,

f) nazwę obrębu ewidencyjnego i jego identyfikator lub tylko identyfikator – w przypadku gdy obręb nie ma nazwy;

4) schemat podziału obrębu ewidencyjnego na arkusze ewidencyjne.

§ 28. [Treść mapy ewidencyjnej] 1. Treść mapy ewidencyjnej stanowią następujące elementy:

1) granice: państwa, jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa, jednostek ewidencyjnych, obrębów, działek ewidencyjnych;

2) oznaczenia punktów granicznych, z wyróżnieniem punktów, których położenie określone zostało w odpowiednim trybie i z wymaganą dokładnością, a spośród nich – punktów trwale stabilizowanych w terenie;

3) kontury użytków gruntowych i ich oznaczenia;

4) kontury klas bonitacyjnych, ustalone w wyniku gleboznawczej klasyfikacji gruntów, zwane dalej „konturami klasyfikacyjnymi”, i ich oznaczenia;

5) [4] kontury budynków i bloki budynków;

6) numery działek ewidencyjnych;

7) [5] (uchylony);

8) dane opisowo-informacyjne, a w szczególności:

a) nazwy jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa,

b) oznaczenia jednostki ewidencyjnej i obrębu,

c) nazwy ulic, placów, uroczysk, cieków, zbiorników wodnych i innych obiektów fizjograficznych,

d) numery dróg publicznych nadane na podstawie przepisów o drogach publicznych,

e) numery porządkowe i ewidencyjne budynków,

f) [6] literowe oznaczenia funkcji budynków odpowiadających ich klasom według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, zwanej dalej „PKOB”, wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB),

g) [7] numery najwyższych kondygnacji budynków naziemnych albo najniższych kondygnacji budynków podziemnych,

h) [8] numery najwyższych kondygnacji bloków budynków nadziemnych lub numery najniższych kondygnacji bloków budynków podziemnych, jeżeli takie bloki zostały wyodrębnione.

2. Treścią mapy ewidencyjnej mogą być również nazwy zespołów urbanistycznych, przysiółków i niw.

3. Mapę ewidencyjną, w zależności od stopnia zurbanizowania terenu i struktury władania gruntów, sporządza się w skalach: 1:500, 1:1000, 1:2000 lub 1:5000. Jej edycję stanowią mapy obrębowe.

4. Do opracowania mapy ewidencyjnej stosuje się odpowiednie standardy techniczne dla mapy zasadniczej, ustalone odrębnymi przepisami.

5. Przy edycji mapy, szczególnie w skali 1:2000 lub 1:5000, jej dane opisowo-informacyjne dotyczące budynków oraz numery punktów granicznych nie muszą być wykazywane.

6. Treścią mapy ewidencyjnej w postaci nieelektronicznej oprócz elementów, o których mowa w ust. 1 i 2, są:

1) oznaczenie punktów przecięcia się linii siatki kilometrowej, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy;

2) współrzędne prostokątne płaskie co najmniej dwóch skrajnych punktów, o których mowa w pkt 1;

3) opis zawierający:

a) nazwę: „Mapa ewidencyjna”,

b) skalę mapy,

c) numer arkusza ewidencyjnego,

d) nazwę województwa, powiatu i gminy,

e) nazwę jednostki ewidencyjnej i jej identyfikator,

f) nazwę obrębu ewidencyjnego i jego identyfikator lub tylko identyfikator – w przypadku gdy obręb nie ma nazwy;

4) schemat podziału obrębu ewidencyjnego na arkusze ewidencyjne.

§ 28. [Treść mapy ewidencyjnej] 1. Treść mapy ewidencyjnej stanowią następujące elementy:

1) granice: państwa, jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa, jednostek ewidencyjnych, obrębów, działek ewidencyjnych;

2) oznaczenia punktów granicznych, z wyróżnieniem punktów, których położenie określone zostało w odpowiednim trybie i z wymaganą dokładnością, a spośród nich – punktów trwale stabilizowanych w terenie;

3) kontury użytków gruntowych i ich oznaczenia;

4) kontury klas bonitacyjnych, ustalone w wyniku gleboznawczej klasyfikacji gruntów, zwane dalej „konturami klasyfikacyjnymi”, i ich oznaczenia;

5) kontury budynków;

6) numery działek ewidencyjnych;

7) granice rejonów statystycznych i ich oznaczenia;

8) dane opisowo-informacyjne, a w szczególności:

a) nazwy jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa,

b) oznaczenia jednostki ewidencyjnej i obrębu,

c) nazwy ulic, placów, uroczysk, cieków, zbiorników wodnych i innych obiektów fizjograficznych,

d) numery dróg publicznych nadane na podstawie przepisów o drogach publicznych,

e) numery porządkowe i ewidencyjne budynków.

2. Treścią mapy ewidencyjnej mogą być również nazwy zespołów urbanistycznych, przysiółków i niw.

3. Mapę ewidencyjną, w zależności od stopnia zurbanizowania terenu i struktury władania gruntów, sporządza się w skalach: 1:500, 1:1000, 1:2000 lub 1:5000. Jej edycję stanowią mapy obrębowe.

4. Do opracowania mapy ewidencyjnej stosuje się odpowiednie standardy techniczne dla mapy zasadniczej, ustalone odrębnymi przepisami.

5. Przy edycji mapy, szczególnie w skali 1:2000 lub 1:5000, jej dane opisowo-informacyjne dotyczące budynków oraz numery punktów granicznych nie muszą być wykazywane.

6. Treścią mapy ewidencyjnej w postaci nieelektronicznej oprócz elementów, o których mowa w ust. 1 i 2, są:

1) oznaczenie punktów przecięcia się linii siatki kilometrowej, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy;

2) współrzędne prostokątne płaskie co najmniej dwóch skrajnych punktów, o których mowa w pkt 1;

3) opis zawierający:

a) nazwę: „Mapa ewidencyjna”,

b) skalę mapy,

c) numer arkusza ewidencyjnego,

d) nazwę województwa, powiatu i gminy,

e) nazwę jednostki ewidencyjnej i jej identyfikator,

f) nazwę obrębu ewidencyjnego i jego identyfikator lub tylko identyfikator – w przypadku gdy obręb nie ma nazwy;

4) schemat podziału obrębu ewidencyjnego na arkusze ewidencyjne.

§ 28. [Treść mapy ewidencyjnej] 1. Treść mapy ewidencyjnej stanowią następujące elementy:

1) [51] granice: państwa, jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa, jednostek ewidencyjnych, obrębów, działek ewidencyjnych,

2) oznaczenia punktów granicznych, z wyróżnieniem punktów, których położenie określone zostało w odpowiednim trybie i z wymaganą dokładnością, a spośród nich – punktów trwale stabilizowanych w terenie,

3) kontury użytków gruntowych i ich oznaczenia,

4) [52] kontury klas bonitacyjnych, ustalone w wyniku gleboznawczej klasyfikacji gruntów, zwane dalej „konturami klasyfikacyjnymi”, i ich oznaczenia,

5) kontury budynków,

6) numery działek ewidencyjnych,

7) granice rejonów statystycznych i ich oznaczenia,

8) dane opisowo-informacyjne, a w szczególności:

a) nazwy jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa,

b) oznaczenia jednostki ewidencyjnej i obrębu,

c) nazwy ulic, placów, uroczysk, cieków, zbiorników wodnych i innych obiektów fizjograficznych,

d) numery dróg publicznych nadane na podstawie przepisów o drogach publicznych,

e) numery porządkowe i ewidencyjne budynków.

2. Treścią mapy ewidencyjnej mogą być również nazwy zespołów urbanistycznych, przysiółków i niw.

3. Mapę ewidencyjną, w zależności od stopnia zurbanizowania terenu i struktury władania gruntów, sporządza się w skalach: 1:500, 1:1000, 1:2000 lub 1:5000. Jej edycję stanowią mapy obrębowe.

4. Do opracowania mapy ewidencyjnej stosuje się odpowiednie standardy techniczne dla mapy zasadniczej, ustalone odrębnymi przepisami.

5. Przy edycji mapy, szczególnie w skali 1:2000 lub 1:5000, jej dane opisowo-informacyjne dotyczące budynków oraz numery punktów granicznych nie muszą być wykazywane.

6. [53] Treścią mapy ewidencyjnej w postaci nieelektronicznej oprócz elementów, o których mowa w ust. 1 i 2, są:

1) oznaczenie punktów przecięcia się linii siatki kilometrowej, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy,

2) współrzędne prostokątne płaskie co najmniej dwóch skrajnych punktów, o których mowa w pkt 1,

3) opis zawierający:

a) nazwę: „Mapa ewidencyjna”,

b) skalę mapy,

c) numer arkusza ewidencyjnego,

d) nazwę województwa, powiatu i gminy,

e) nazwę jednostki ewidencyjnej i jej identyfikator,

f) nazwę obrębu ewidencyjnego i jego identyfikator lub tylko identyfikator – w przypadku gdy obręb nie ma nazwy,

4) schemat podziału obrębu ewidencyjnego na arkusze ewidencyjne.

§ 28. [Treść mapy ewidencyjnej] 1. Treść mapy ewidencyjnej stanowią następujące elementy:

1) granice: państwa, jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa, jednostek ewidencyjnych, obrębów, działek,

2) oznaczenia punktów granicznych, z wyróżnieniem punktów, których położenie określone zostało w odpowiednim trybie i z wymaganą dokładnością, a spośród nich – punktów trwale stabilizowanych w terenie,

3) kontury użytków gruntowych i ich oznaczenia,

4) kontury klas gleboznawczych i ich oznaczenia,

5) kontury budynków,

6) numery działek ewidencyjnych,

7) granice rejonów statystycznych i ich oznaczenia,

8) dane opisowo-informacyjne, a w szczególności:

a) nazwy jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa,

b) oznaczenia jednostki ewidencyjnej i obrębu,

c) nazwy ulic, placów, uroczysk, cieków, zbiorników wodnych i innych obiektów fizjograficznych,

d) numery dróg publicznych nadane na podstawie przepisów o drogach publicznych,

e) numery porządkowe i ewidencyjne budynków.

2. Treścią mapy ewidencyjnej mogą być również nazwy zespołów urbanistycznych, przysiółków i niw.

3. Mapę ewidencyjną, w zależności od stopnia zurbanizowania terenu i struktury władania gruntów, sporządza się w skalach: 1:500, 1:1000, 1:2000 lub 1:5000. Jej edycję stanowią mapy obrębowe.

4. Do opracowania mapy ewidencyjnej stosuje się odpowiednie standardy techniczne dla mapy zasadniczej, ustalone odrębnymi przepisami.

5. Przy edycji mapy, szczególnie w skali 1:2000 lub 1:5000, jej dane opisowo-informacyjne dotyczące budynków oraz numery punktów granicznych nie muszą być wykazywane.