KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 510/2011 z dnia 11 maja 2011 r. określające normy emisji dla nowych lekkich samochodów dostawczych w ramach zintegrowanego podejścia Unii na rzecz zmniejszenia emisji CO₂ z lekkich pojazdów dostawczych (¹), w szczególności jego art. 9 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Gdy Komisja, zgodnie z art. 8 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 510/2011, potwierdza oraz, zgodnie z art. 10 ust. 2 tego rozporządzenia, publikuje informację, że producent nie spełnił wymogów art. 4 rozporządzenia (UE) nr 510/2011, wówczas zgodnie z art. 9 ust. 1 tego rozporządzenia Komisja nakłada na producenta lub, w przypadku grupy producentów, na zarządzającego grupą, opłatę z tytułu przekroczenia poziomu emisji.

(2) Należy przyjąć szczegółowe ustalenia dotyczące pobierania opłat z tytułu przekroczenia poziomu emisji.

(3) Zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 510/2011 wpływy z opłat z tytułu przekroczenia poziomu emisji traktuje się jako dochód budżetu ogólnego Unii Europejskiej i rejestruje w tytule 7 budżetu ogólnego. Jako metodę pobierania opłat należy zatem zastosować przepisy dotyczące windykacji należności określone w rozporządzeniu Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (²) oraz w rozporządzeniu Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (³).

(4) W celu ustalenia należności w rozumieniu art. 71 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1605/2002, należy uwzględnić, że zgodnie z art. 8 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 510/2011 Komisja powiadamia producenta o wynikach wstępnych obliczeń dotyczących średniego indywidualnego poziomu emisji CO₂ w poprzednim roku kalendarzowym, docelowego indywidualnego poziomu emisji oraz różnicy między średnim indywidualnym poziomem emisji a docelowym indywidualnym poziomem emisji w tym samym roku, oraz że zgodnie z art. 8 ust. 5 tego rozporządzenia producent może zweryfikować te obliczenia i powiadomić Komisję o wszelkich błędach w ciągu trzech miesięcy od otrzymania wstępnych obliczeń.

(5) Biorąc pod uwagę wymianę poglądów między Komisją a producentem przed potwierdzeniem wyników osiągniętych przez producenta zgodnie z art. 8 ust. 6 i art. 10 rozporządzenia (UE) nr 510/2011 oraz możliwość zgłoszenia przez producenta zastrzeżeń wobec obliczenia wyników, należy uznać, że poprzez potwierdzenie wyników Komisja wykazała istnienie należności oraz że należność jest pewna w rozumieniu art. 71 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1605/2002.

(6) Opłatę z tytułu przekroczenia poziomu emisji oblicza się zgodnie ze wzorami określonymi w art. 9 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 510/2011 i publikuje zgodnie z art. 10 tego rozporządzenia. Należność należy zatem uznać za wyrażoną w kwocie pieniężnej i wymagalną w rozumieniu art. 71 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1605/2002.

(7) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Zmian Klimatu,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Komisja dokonuje windykacji opłaty z tytułu przekroczenia poziomu emisji obliczonej zgodnie z art. 9 rozporządzenia (UE) nr 510/2011 poprzez wystawienie zlecenia windykacji oraz wystawienie noty debetowej skierowanej do przedmiotowego producenta zgodnie z przepisami art. 71–74 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1605/2002 i art. 78–89 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 2342/2002.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 17 lutego 2012 r.