KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 847/96, (WE) nr 2371/2002, (WE) nr 811/2004, (WE) nr 768/2005, (WE) nr 2115/2005, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007, (WE) nr 676/2007, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1300/2008, (WE) nr 1342/2008 i uchylające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94 oraz (WE) nr 1966/2006 (¹), w szczególności jego art. 95,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie (WE) nr 1224/2009 dotyczy wszystkich działań wchodzących w zakres wspólnej polityki rybołówstwa, prowadzonych na terytorium państw członkowskich lub na wodach Unii Europejskiej bądź przez unijne statki rybackie lub też – bez uszczerbku dla pierwotnej odpowiedzialności państwa członkowskiego bandery – przez obywateli państwa członkowskiego, oraz stanowi w szczególności, iż to państwa członkowskie dopilnowują, aby kontrola, inspekcje i egzekwowanie przepisów były przeprowadzane w sposób niedyskryminacyjny w odniesieniu do sektorów, statków lub osób, a także na podstawie zarządzania ryzykiem.

(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1342/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiające długoterminowy plan w zakresie zasobów dorsza i połowów tych zasobów oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 423/2004 (²) ustanawia warunki zrównoważonej eksploatacji dorsza w cieśninie Kattegat, Morzu Północnym, cieśninie Skagerrak, wschodniej części kanału La Manche, wodach na zachód od Szkocji oraz Morzu Irlandzkim. Rozporządzenie Rady (WE) nr 676/2007 z dnia 11 czerwca 2007 r. ustanawiające wieloletni plan zarządzania połowami gładzicy i soli w Morzu Północnym (³) ustanawia warunki zrównoważonej eksploatacji gładzicy i soli.

(3) Artykuł 95 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 przewiduje możliwość, zgodnie z którą Komisja – w porozumieniu z zainteresowanymi państwami członkowskimi – może określić, które łowiska mają zostać objęte indywidualnym programem kontroli i inspekcji. W takim indywidualnym programie kontroli i inspekcji należy koniecznie określić cele, priorytety i procedury oraz wartości odniesienia dla działań inspekcyjnych, ustalane na podstawie systemu zarządzania ryzykiem i poddawane okresowym przeglądom po analizie osiągniętych rezultatów. Zainteresowane państwa członkowskie mają obowiązek wprowadzić niezbędne środki mające na celu zapewnienie wdrożenia indywidualnych programów kontroli i inspekcji, w szczególności w odniesieniu do wymaganych zasobów ludzkich i materialnych oraz do okresów i obszarów, w których mają one zostać zastosowane.

(4) Artykuł 95 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 stanowi, iż w indywidualnym programie kontroli i inspekcji określa się wartości odniesienia dla działań inspekcyjnych ustalane na podstawie systemu zarządzania ryzykiem. W tym celu należy ustanowić wspólne kryteria oceny ryzyka i zarządzania nim dotyczące działań sprawdzających, inspekcyjnych i weryfikacyjnych, tak aby umożliwić terminowe przeprowadzanie oceny ryzyka i oceny ogólnej istotnych informacji pochodzących z kontroli i inspekcji. Celem wspólnych kryteriów jest zapewnienie zharmonizowanego podejścia do inspekcji i weryfikacji we wszystkich państwach członkowskich oraz stworzenie równych warunków działania dla wszystkich przedsiębiorców.

(5) Indywidualny program kontroli i inspekcji powinien być ustanawiany na okres do dnia 31 grudnia 2018 r. i wdrażany przez Belgię, Danię, Francję, Irlandię, Niderlandy, Niemcy, Szwecję i Zjednoczone Królestwo.

(6) Artykuł 98 ust. 1 i 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 404/2011 (⁴) przewiduje, że – nie naruszając postanowień zawartych w planach wieloletnich – właściwe organy państw członkowskich zobowiązane są do przyjęcia podejścia opartego na analizie ryzyka przy wyborze celów inspekcji, wykorzystując wszystkie dostępne informacje oraz – stosownie do przyjętej strategii kontroli i egzekwowania przepisów opartej na analizie ryzyka – do przeprowadzenia w obiektywny sposób niezbędnych działań inspekcyjnych, tak aby zapobiegać zatrzymywaniu na burcie, przeładowywaniu, wyładowywaniu, przetwarzaniu, przewożeniu, przechowywaniu, wprowadzaniu do obrotu i składowaniu produktów rybołówstwa pochodzących z działalności, która jest niezgodna z przepisami wspólnej polityki rybołówstwa.

(7) Europejska Agencja Kontroli Rybołówstwa ustanowiona rozporządzeniem Rady (WE) nr 768/2005 (⁵) (zwana dalej „EFCA” ) ma za zadanie koordynację wdrażania indywidualnego programu kontroli i inspekcji za pomocą wspólnego planu rozmieszczenia, który nadaje skuteczności celom, priorytetom, procedurom oraz wartościom odniesienia dotyczącym działań inspekcyjnych określonych w indywidualnym programie kontroli i inspekcji, oraz określa środki kontroli i inspekcji, gromadzone przez każde zainteresowane państwo członkowskie. Należy zatem objaśnić związki między procedurami określonymi w indywidualnym programie kontroli i inspekcji a procedurami wspólnego planu rozmieszczenia.

(8) Aby zharmonizować procedury w zakresie kontroli i inspekcji dotyczące połowów dorsza, gładzicy i soli, a także aby zapewnić powodzenie wieloletniemu planowi dla tych stad i ich łowisk, należy opracować wspólne zasady dla działań kontrolnych i inspekcyjnych prowadzonych przez właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich, w tym w zakresie wzajemnego dostępu do istotnych danych. W tym celu intensywność działań kontrolnych i inspekcyjnych należy ustanowić na podstawie docelowych wartości odniesienia.

(9) Wspólne działania inspekcyjne i nadzorcze między zainteresowanymi państwami członkowskimi należy – tam gdzie to możliwe – realizować zgodnie ze wspólnymi planami rozmieszczenia ustanowionymi przez EFCA, tak aby przyczyniły się one do ujednolicenia praktyk w zakresie kontroli, inspekcji i nadzoru oraz do rozwoju koordynacji działań w zakresie kontroli, inspekcji i nadzoru między właściwymi organami tych państw członkowskich.

(10) Wyniki uzyskane dzięki zastosowaniu indywidualnego programu kontroli i inspekcji powinny zostać ocenione przy pomocy rocznych sprawozdań z oceny przekazywanych Komisji i EFCA przez zainteresowane państwa członkowskie.

(11) Środki przewidziane w niniejszej decyzji ustalono w porozumieniu z zainteresowanymi państwami członkowskimi.

(12) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Rybołówstwa i Akwakultury,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Przedmiot

[1] Niniejsza decyzja ustanawia jednolity indywidualny program kontroli i inspekcji dotyczący połowów dorsza, soli, gładzicy w wodach Unii obszarów ICES IIIa i IV oraz niektórych połowów makreli, śledzia, ostroboka, błękitka północnego, argentyny smukłej, szprota, dobijakowatych, okowiela, dorsza, plamiaka, witlinka, czarniaka, homarca, soli, gładzicy, morszczuka, krewetki północnej w wodach Unii obszarów ICES IIIa i IV oraz w wodach Unii rejonu ICES IIa („przedmiotowe obszary”).

Artykuł 2

Zakres

1. Indywidualny program kontroli i inspekcji obejmuje w szczególności następujące działania:

a) działalność połowową w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 w przedmiotowych obszarach; oraz

b) działalność związaną z połowami, w tym ważenie, przetwarzanie, wprowadzanie do obrotu, przewożenie i przechowywanie produktów rybołówstwa.

1a. [2] Indywidualny program kontroli i inspekcji stosuje się do:

a) połowów zdefiniowanych w załączniku do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 1395/2014 (⁶);

b) połowów zdefiniowanych w załączniku do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2440 (⁷);

c) stad objętych rozporządzeniami (WE) nr 1342/2008 i (WE) nr 676/2007.

2. Indywidualny program kontroli i inspekcji stosuje się do dnia 31 grudnia 2018 r.

3. Indywidualny program kontroli i inspekcji wdrażany jest przez Belgię, Danię, Francję, Irlandię, Niderlandy, Niemcy, Szwecję i Zjednoczone Królestwo (zwane dalej „zainteresowanymi państwami członkowskimi”).

ROZDZIAŁ II

CELE, PRIORYTETY, PROCEDURY I WARTOŚCI ODNIESIENIA

Artykuł 3

Cele

1. [3] Indywidualny program kontroli i inspekcji zapewnia jednolite i skuteczne wdrożenie środków ochrony i kontroli mających zastosowanie do połowów i stad, o których mowa w art. 2 ust. 1a.

2. Działania kontrolne i inspekcyjne prowadzone w ramach indywidualnego programu kontroli i inspekcji mają w szczególności na celu zapewnienie przestrzegania następujących przepisów:

a) przepisów o zarządzaniu uprawnieniami do połowu oraz wszelkich indywidualnych warunków z nimi związanych, w tym w zakresie monitorowania poziomu wykorzystania kwot oraz systemu nakładów połowowych w przedmiotowych obszarach;

b) przepisów o obowiązku sprawozdawczym w odniesieniu do działalności połowowej, w szczególności w zakresie wiarygodności odnotowanych i zgłaszanych informacji;

c) [4] obowiązku wyładunku wszystkich połowów gatunków podlegających obowiązkowi wyładunku zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 (⁸) oraz środków mających na celu ograniczenie odrzutów, przewidzianych w tytule IIIa rozporządzenia Rady (WE) nr 850/98 (⁹);

Artykuł 4

Priorytety

1. Zainteresowane państwa członkowskie prowadzą działania kontrolne i inspekcyjne w odniesieniu do działalności połowowej statków rybackich oraz działalności związanej z połowami prowadzonej przez inne podmioty, na podstawie strategii zarządzania ryzykiem, zgodnie z art. 4 ust. 18 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 i art. 98 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 404/2011.

2. [5] Każdy statek rybacki, każda grupa statków rybackich, kategoria narzędzi połowowych, każdy podmiot lub każda działalność związana z połowami, w odniesieniu do każdego rodzaju połowów i stada, o których mowa w art. 2 ust. 1a, podlega kontroli i inspekcji stosownie do poziomu priorytetowości przypisanego zgodnie z ust. 3.

3. Każde zainteresowane państwo członkowskie przypisuje poziom priorytetowości na podstawie wyników oceny ryzyka przeprowadzonej zgodnie z procedurami określonymi w art. 5.

Artykuł 5

Procedury oceny ryzyka

1. [6] Zainteresowane państwa członkowskie oceniają ryzyko w odniesieniu do stad i obszaru(-ów) wymienionych w art. 1 zgodnie z metodą określoną we współpracy z Europejską Agencją Kontroli Rybołówstwa (EFCA).

2. Metoda oceny ryzyka, o której mowa w ust. 1, przewiduje, że zainteresowane państwo członkowskie:

a) rozpatruje – na podstawie doświadczeń z przeszłości oraz wykorzystując wszelkie dostępne i istotne informacje – prawdopodobieństwo wystąpienia przypadku nieprzestrzegania przepisów oraz jego ewentualne potencjalne konsekwencje;

b) określa poziom ryzyka – w odniesieniu do połowów i zasobów, objętej powierzchni, pory roku – na podstawie częstotliwości występowania (duża, średnia, niska, brak) oraz potencjalnych skutków (poważne, istotne, dopuszczalne lub marginalne). Przewidywany poziom ryzyka określa się jako „bardzo niski”, „niski”, „średni”, „wysoki” lub „bardzo wysoki”.

3. Zainteresowane państwa członkowskie sporządzają i regularnie aktualizują wykaz swoich statków, wskazując przynajmniej na statki wysokiego i bardzo wysokiego ryzyka. Aktualny wykaz statków sklasyfikowanych według ryzyka wykorzystuje się w odpowiednich kampaniach dotyczących wspólnego planu rozmieszczenia.

4. Jeżeli statek rybacki pływający pod banderą państwa członkowskiego, które nie jest zainteresowanym państwem członkowskim, lub statek rybacki państwa trzeciego prowadzi działalność w obszarze(-ach), o którym (-ych) mowa w art. 1, przypisuje mu się poziom ryzyka zgodnie z ust. 2. W przypadku braku informacji, oraz jeżeli organy państwa bandery nie dostarczą – w ramach art. 9 – wyników swoich własnych ocen ryzyka przeprowadzonych zgodnie z art. 4 ust. 2 i zgodnie z ust. 3 oraz wskazujących na inny poziom ryzyka, statek ten zostanie uznany za statek rybacki o „bardzo wysokim poziomie ryzyka”.

Artykuł 6

Strategia zarządzania ryzykiem

1. Na podstawie własnej oceny ryzyka każde zainteresowane państwo członkowskie określa strategię zarządzania ryzykiem, której celem jest zapewnienie przestrzegania przepisów. Strategia ta obejmuje określenie, opis i dystrybucję stosownych opłacalnych instrumentów kontroli i środków inspekcyjnych, w odniesieniu do charakteru oraz przewidywanego poziomu każdego ryzyka, oraz osiągnięcie docelowych wartości odniesienia.

2. Strategia zarządzania ryzykiem, o której mowa w ust. 1, jest koordynowana na szczeblu regionalnym za pomocą wspólnego planu rozmieszczenia opisanego w art. 2 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 768/2005.

Artykuł 7

Związek z procedurami wspólnego planu rozmieszczenia

1. [7] W ramach wspólnego planu rozmieszczenia – w stosownych przypadkach – każde zainteresowane państwo członkowskie informuje EFCA o wynikach swoich ocen ryzyka przeprowadzonych zgodnie z art. 5 ust. 2, a w szczególności przekazuje wykaz przewidywanych poziomów ryzyka wraz z odpowiadającymi im wartościami docelowymi w zakresie inspekcji.

2. W stosownych przypadkach wykazy poziomu ryzyka i wartości docelowych, o których mowa w ust. 1, są uaktualniane z wykorzystaniem informacji zebranych podczas wspólnych działań inspekcyjnych i nadzorczych. Informacje te przekazuje się EFCA natychmiast po zakończeniu każdej aktualizacji.

3. EFCA wykorzystuje informacje otrzymane od zainteresowanych państw członkowskich w celu koordynowania strategii zarządzania ryzykiem na szczeblu regionalnym, zgodnie z art. 6 ust. 2.

Artykuł 8

Docelowe wartości odniesienia

1. [8] Bez uszczerbku dla docelowych wartości odniesienia określonych w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 oraz w art. 9 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1005/2008 (¹⁰) w przypadku stad, o których mowa w art. 2 ust. 1a lit. c), dla „wysokiego” i „bardzo wysokiego” poziomu ryzyka przypisanego statkom rybackim lub innym operatorom stosuje się docelowe wartości odniesienia określone w załączniku II.

2. [9] W przypadku połowów, o których mowa w art. 2 ust. 1a lit. a) i b), dla „wysokiego” i „bardzo wysokiego” poziomu ryzyka przypisanego statkom rybackim lub innym operatorom stosuje się docelowe wartości odniesienia określone w załączniku II.

3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 i 2 państwa członkowskie mogą stosować zamiennie różne docelowe wartości odniesienia, wyrażone jako poprawa poziomu przestrzegania przepisów, pod warunkiem że:

a) szczegółowa analiza działalności połowowej lub działalności związanej z połowami oraz zagadnień związanych z egzekwowaniem przepisów uzasadnia potrzebę ustanowienia docelowych wartości odniesienia wyrażonych jako poprawa poziomu przestrzegania przepisów;

b) o wartościach odniesienia wyrażonych jako poprawa poziomu przestrzegania przepisów poinformowana zostanie Komisja, przy czym nie zgłosi ona sprzeciwu wobec tych wartości w terminie 90 dni; jednocześnie wartości te nie będą dyskryminacyjne i nie będą wpływać na cele, priorytety i procedury oparte na ocenie ryzyka określone w indywidualnym programie kontroli i inspekcji.

4. Wszystkie docelowe wartości odniesienia podlegają ocenie rocznej na podstawie sprawozdań z oceny, o których mowa w art. 13 ust. 1, oraz – w stosownych przypadkach – podlegają przeglądowi w ramach oceny, o której mowa w art. 13 ust. 4.

5. W stosownych przypadkach skuteczność docelowym wartościom odniesienia, o których mowa w niniejszym artykule, nadaje się we wspólnym planie rozmieszczenia.

ROZDZIAŁ III

WYKONANIE

Artykuł 9

Współpraca między państwami członkowskimi i z państwami trzecimi

1. Zainteresowane państwa członkowskie współpracują podczas wdrażania indywidualnego programu kontroli i inspekcji.

2. W stosownych przypadkach wszystkie pozostałe państwa członkowskie współpracują z zainteresowanymi państwami członkowskimi.

3. Państwa członkowskie mogą współpracować z właściwymi organami państw trzecich na rzecz wdrożenia indywidualnego programu kontroli i inspekcji.

Artykuł 10

Wspólne działania inspekcyjne i nadzorcze

1. Aby zwiększyć efektywność i skuteczność krajowych systemów kontroli rybołówstwa, zainteresowane państwa członkowskie realizują wspólne działania inspekcyjne i nadzorcze na wodach podlegających ich jurysdykcji oraz – w stosownych przypadkach – na swoim terytorium. W stosownych przypadkach działania te przeprowadzane są w ramach wspólnych planów rozmieszczenia, o których mowa w art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 768/2005.

2. Do celów wspólnych działań inspekcyjnych i nadzorczych każde z zainteresowanych państw członkowskich:

a) dopilnowuje, aby urzędnicy z innych zainteresowanych państw członkowskich zostali zaproszeni do uczestnictwa we wspólnych działaniach inspekcyjnych i nadzorczych;

b) ustanawia wspólne procedury operacyjne mające zastosowanie do statków nadzorujących;

c) w stosownych przypadkach wyznacza punkty kontaktowe, o których mowa w art. 80 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009.

3. We wspólnych działaniach inspekcyjnych i nadzorczych mogą uczestniczyć urzędnicy i inspektorzy unijni.

Artykuł 11

Wymiana danych

1. Do celów wykonania indywidualnego programu kontroli i inspekcji, każde zainteresowane państwo członkowskie zapewnia bezpośrednią elektroniczną wymianę danych, o której mowa w art. 111 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 i załączniku XII do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 404/2011, z pozostałymi zainteresowanymi państwami członkowskimi i Europejską Agencją Kontroli Rybołówstwa (EFCA).

2. Dane, o których mowa w ust. 1, mają związek z działalnością połowową oraz działalnością związaną z połowami prowadzonymi w obszarach objętych indywidualnym programem kontroli i inspekcji.

Artykuł 12

Informacje

1. W oczekiwaniu na pełne wdrożenie tytułu XII rozdział III rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 oraz zgodnie z formatem określonym w załączniku III do niniejszej decyzji każde zainteresowane państwo członkowskie przekazuje Komisji i EFCA drogą elektroniczną – do dnia 31 stycznia po upływie każdego roku kalendarzowego – następujące informacje dotyczące poprzedniego roku:

a) oznaczenie identyfikacyjne, data i rodzaj każdej kontroli lub inspekcji przeprowadzonej w trakcie poprzedniego roku;

b) oznaczenie identyfikacyjne każdego statku rybackiego (numer unijnego rejestru floty rybackiej), pojazd lub operator (nazwa firmy) objęty kontrolą lub inspekcją;

c) w stosownych przypadkach – rodzaj narzędzi połowowych poddanych inspekcji; oraz

d) w przypadku wykrycia jednego lub kilku poważnych naruszeń:

(i) rodzaj poważnych naruszeń;

(ii) aktualna sytuacja jeśli chodzi o działania następcze w odniesieniu do poważnych naruszeń (np. prowadzone jest/będzie dochodzenie, wniesiono apelację); oraz

(iii) kary nałożone w związku ze stwierdzeniem poważnych naruszeń: wysokość grzywien, wartość zabezpieczonych ryb lub narzędzi, punkty nałożone zgodnie z art. 126 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 404/2011 lub rodzaj kar.

2. Informacje, o których mowa w ust. 1, przekazywane są odnośnie do każdej kontroli lub inspekcji, przy czym są one wymieniane i aktualizowane w każdym sprawozdaniu do momentu zakończenia danego działania zgodnie z prawem zainteresowanego państwa członkowskiego. Jeżeli po wykryciu poważnego naruszenia nie podjęto żadnych działań, należy załączyć wyjaśnienie.

Artykuł 13

Ocena

1. Każde zainteresowane państwo członkowskie – do dnia 31 marca roku następującego po przedmiotowym roku kalendarzowym – przesyła Komisji i EFCA sprawozdanie z oceny dotyczące skuteczności działań kontrolnych i inspekcyjnych przeprowadzonych w ramach przedmiotowego indywidualnego programu kontroli i inspekcji.

2. Sprawozdanie z oceny, o którym mowa w ust. 1, zawiera jako minimum informacje wymienione w załączniku IV. Zainteresowane państwa członkowskie mogą także włączyć do sprawozdania z oceny inne działania, takie jak szkolenia lub sesje informacyjne, których celem było wywarcie wpływu na poziom przestrzegania przepisów przez statki rybackie i innych operatorów.

3. W ramach rocznej oceny skuteczności wspólnych planów rozmieszczenia, o której mowa w art. 14 rozporządzenia (WE) nr 768/2005, EFCA uwzględnia sprawozdania z oceny, o których mowa w ust. 1.

4. Raz do roku Komisja zwołuje posiedzenie Komitetu ds. Rybołówstwa i Akwakultury, aby ocenić stosowność, właściwość i skuteczność indywidualnego planu kontroli i inspekcji oraz jego ogólne skutki pod kątem przestrzegania prawa przez statki rybackie i innych operatorów, na podstawie sprawozdań z oceny, o których mowa w ust. 1. Przy tej okazji można przeprowadzić przegląd docelowych wartości odniesienia określonych w załączniku II.

Artykuł 14

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie trzeciego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 25 czerwca 2013 r.

ZAŁĄCZNIK I

(skreślony) [10]

ZAŁĄCZNIK II

WARTOŚCI DOCELOWE DLA GATUNKÓW DENNYCH [11]

1. Poziom inspekcji na morzu (w tym – w stosownych przypadkach – nadzoru lotniczego)

Jeżeli inspekcje na morzu są uwzględniane w ramach danego etapu w łańcuchu połowów i stanowią element strategii zarządzania ryzykiem, w odniesieniu do inspekcji na morzu dotyczących statków rybackich uczestniczących w połowach i stad, o których mowa w art. 2 ust. 1a lit. b) i c), każdego roku osiągane są następujące wartości odniesienia (¹):

2. Poziom inspekcji na lądzie (w tym kontrole dokumentacji oraz inspekcje w portach lub przy pierwszej sprzedaży)

Jeżeli inspekcje na lądzie są uwzględniane w ramach danego etapu w łańcuchu połowów/wprowadzania do obrotu i stanowią element strategii zarządzania ryzykiem, w odniesieniu do inspekcji na lądzie (w tym kontroli dokumentacji i inspekcji w portach lub przy pierwszej sprzedaży) statków rybackich i innych operatorów uczestniczących w połowach oraz poławiających stada, o których mowa w art. 2 ust. 1a lit. b) i c), każdego roku osiągane są następujące docelowe wartości odniesienia (²):

Inspekcje przeprowadzane po wyładunku lub przeładunku służą w szczególności jako uzupełniający mechanizm kontroli krzyżowej pozwalający ocenić wiarygodność odnotowanych i zgłaszanych informacji o połowach i wyładunkach.”.

(¹) W przypadku statków spędzających na morzu mniej niż 24 godziny na rejs połowowy i zgodnie ze strategią zarządzania ryzykiem docelowe wartości odniesienia mogą zostać obniżone o połowę.

(²) W przypadku statków wyładowujących mniej niż 10 ton na wyładunek i zgodnie ze strategią zarządzania ryzykiem docelowe wartości odniesienia mogą zostać obniżone o połowę.

WARTOŚCI DOCELOWE DLA GATUNKÓW PELAGICZNYCH

1. Poziom inspekcji na morzu (w tym – w stosownych przypadkach – nadzoru lotniczego)

Jeżeli inspekcje na morzu są uwzględniane w ramach danego etapu w łańcuchu połowów i stanowią element strategii zarządzania ryzykiem, w odniesieniu do inspekcji na morzu dotyczących statków rybackich uczestniczących w połowach śledzia, makreli, ostroboka, błękitka północnego, okowiela, szprota, dobijakowatych w połowach, o których mowa w art. 2 ust. 1a lit. a), każdego roku osiągane są następujące docelowe wartości odniesienia (³):

2. Poziom inspekcji na lądzie (w tym kontrole dokumentacji oraz inspekcje w portach lub przy pierwszej sprzedaży)

Jeżeli inspekcje na lądzie są uwzględniane w ramach danego etapu w łańcuchu połowów/wprowadzania do obrotu i stanowią element strategii zarządzania ryzykiem, w odniesieniu do inspekcji na lądzie (w tym kontroli dokumentacji i inspekcji w portach lub przy pierwszej sprzedaży) statków rybackich i innych operatorów uczestniczących w połowach śledzia, makreli, ostroboka, błękitka północnego, okowiela, szprota, dobijakowatych w połowach, o których mowa w art. 2 ust. 1a lit. a), każdego roku osiągane są następujące docelowe wartości odniesienia (⁴):

Inspekcje przeprowadzane po wyładunku lub przeładunku służą w szczególności jako uzupełniający mechanizm kontroli krzyżowej pozwalający ocenić wiarygodność odnotowanych i zgłaszanych informacji o połowach i wyładunkach.

(³) Zob. przypis 1.

(⁴) Zob. przypis 2.

ZAŁĄCZNIK IV

TREŚĆ SPRAWOZDANIA Z OCENY [12]

I. Dane dotyczące działań kontrolnych, inspekcyjnych i egzekwujących przepisy prowadzonych przez [zainteresowane państwo członkowskie] na morzu i na lądzie

Tabela 1

Analiza działań inspekcyjnych na morzu

Tabela 2

Analiza działań inspekcyjnych na lądzie

II. Analiza docelowych wartości odniesienia wyrażonych jako poprawa poziomu przestrzegania przepisów

Jeżeli państwo członkowskie stosuje alternatywne docelowe wartości odniesienia, o których mowa w art. 8 ust. 3 niniejszej decyzji, przekazywane są następujące informacje:

Tabela 3

Realizacja poprawionych poziomów przestrzegania przepisów

III. Analiza pozostałych działań inspekcyjnych i kontrolnych: przeładunku, nadzoru lotniczego, przywozu/wywozu, a także innych działań, takich jak szkolenia lub sesje informacyjne, których celem było wywarcie wpływu na poziom przestrzegania przepisów przez statki rybackie i innych operatorów

IV. Propozycje dotyczące podniesienia skuteczności kontroli, inspekcji i egzekwowania przepisów (osobno dla każdego zainteresowanego państwa członkowskiego)