Odmowa wydania interpretacji indywidualnej

Naczelny Sąd Administracyjny wydał wyrok w zakresie zasadności postanowienia w przedmiocie pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Odmowa wydania interpretacji indywidualnej

Obserwujemy obecnie, że Krajowa Informacja Skarbowa odmawia podatnikom wydania interpretacji indywidualnej w ich sprawach. Jednym z takich sporów – gdzie jako podstawę odmowy wskazano brak podania przez wnioskodawcę PKWiU świadczonej usługi – zajął się Naczelny Sąd Administracyjny w niedawnym wyroku.

Sprawa dotyczyła Miasta, które pytało o implikacje podatkowe planowanej inwestycji (w zakresie odnawialnych źródeł energii). Odpowiadając na wezwanie organu, Miasto wytłumaczyło, że przyporządkowanie usług termomodernizacji/elektromodernizacji, świadczonych z jego strony na rzecz mieszkańców, do właściwej pozycji Polskiej Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) należy do powinności organu wydającego interpretację indywidualną. Dlatego nie wskazywało konkretnej pozycji tej klasyfikacji, dostrzegając przy tym, że nazwa usługi, najbardziej adekwatna do przedmiotu czynności realizowanych przez miasto, terminologicznie nie odpowiada ściśle treści poszczególnych pozycji. Organ interpretacyjny stanął na stanowisku, że wniosek Miasta zawiera istotny brak formalny polegający na nieokreśleniu pozycji PKWiU właściwej dla usług świadczonych przez miasto na rzecz mieszkańców w ramach realizacji opisanego projektu i wydał postanowienie w przedmiocie pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Rozpoznając skargę wniesioną przez Miasto, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie uznał, że wyraźnie opisało ono na czym konkretnie polegają jego czynności w relacji z mieszkańcami oraz z wykonawcami (w tym kontekście faktycznym Miasto nawiązywało do zakupu urządzeń i usług w postaci robót związanych z wykonywaniem pozostałych instalacji elektrycznych oraz instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych). Wobec tego strona skarżąca opisała istotę realizowanego przedsięwzięcia, a więc jakie czynności ma na uwadze, o jakim zakresie, na czyją rzecz wykonywane, w jaki sposób, na jakich zasadach. Zdaniem WSA, wbrew wywodom organu, Miasto dopełniło wymogu z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej polegającego na wyczerpującym przedstawieniu zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zbędne było więc, w realiach analizowanej sprawy, pytanie o pozycję PKWiU właściwą dla opisanych czynności.